Prednisone

Na receptę

tabletki 1 mg; tabletki 5 mg. tabletki 1 mg, 5 mg, 10 mg, lub 20 mg

substancja czynna - prednisone acetate 1 tabl. zawiera 1 mg, 5 mg, 10 mg lub 20 mg prednizonu.

Prednisone    

Encorton jest preparatem kortyzonowym (glukokortykoidem), który łagodzi stany zapalne oraz zmniejsza reakcje uczuleniowe. Syntetyczna pochodna kortyzonu z grupy glikokortykosteroidów o dłużej oraz ponad 3-krotnie silniejszym od kortyzonu, zaś 6-krotnie silniejszym od hydrokortyzonu działaniu przeciwzapalnym, przeciwuczuleniowym i przeciwreumatycznym. Działanie to - mające charakter wyłącznie objawowy - polega na hamowaniu migracji i gromadzenia się komórek biorących udział w procesach zapalnych, stabilizacji błon lizosomalnych, hamowaniu procesów fagocytozy oraz syntezy i uwalniania mediatorów zapalenia (m.in. poprzez hamowanie aktywności fosfolipazy A2). Lek wykazuje stosunkowo niewielkie działanie mineralotropowe: w nieznacznym stopniu wpływa na zatrzymywanie sodu i wody w organizmie, natomiast zwiększa wydalanie potasu. Hamuje wchłanianie wapnia z przewodu pokarmowego i nasila kalciurię. Szeroko oddziałuje na metabolizm ustrojowy: tak w zakresie przemiany białkowej (nasilenie katabolizmu), jak i węglowodanowej (zmniejszenie zużycia glukozy, nasilenie glikoneogenezy w wątrobie) oraz tłuszczowej (nasilenie lipolizy). Wykazuje umiarkowany wpływ supresyjny na czynność podwzgórza i przysadki mózgowej. Łatwo wchłania się z przewodu pokarmowego (przy czym pokarm zwalnia jego wchłanianie, ale nie wpływa na biodostępność), wiążąc się w ponad 70% z białkami osocza. Jego T0,5 we krwi wynosi ok. 1 h. W wątrobie ulega szybkiemu przekształceniu do czynnego metabolitu prednizolonu, który z kolei wiąże się niemal całkowicie z białkami osocza i wykazuje się T0,5 we krwi sięgającym 4 h. Prednizolon jest w głównym stopniu odpowiedzialny za efekty kliniczne stosowania leku. Jest on metabolizowany w wątrobie, a następnie wydalany z kałem. Tylko w niewielkim stopniu jest wydalany z moczem w postaci niezmienionej.

Chroniczny reumatyzm stawów, lupus erythematosus ( stan zapalny tkanki łącznej), stany zapalne ścian naczyń krwionośnych, astma, zapalenie jelita grubego. Poważne stany uczuleniowe. Niektóre nowotwory krwi, gruczołów limfatycznych, stercza, nowotwory piersi.

Choroby o podłożu reumatycznym (reumatoidalne zapalenie stawów, kolagenozy), choroby krwi (leukopenia, ostre białaczki, białaczka limfatyczna przewlekła, ziarnica złośliwa, chłoniaki, szpiczak plazmocytowy, skazy krwotoczne małopłytkowe, niedokrwistość hemolityczna), choroby nerek (leczenie zespołów nerczycowych, nerczyca lipidowa, kłębkowe zapalenie nerek), choroby alergiczne (katar sienny, astma oskrzelowa), choroby przewodu pokarmowego (wrzodziejące zapalenie jelita grubego, marskość i zapalenie wątroby), choroby układu krążenia (zapalenie mięśnia serca, gorączka reumatyczna, ostre zapalenie osierdzia), choroby gruczołów wydzielania wewnętrznego (choroba Basedowa z ciężką nadczynnością, niedoczynność kory nadnerczy), choroby układu oddechowego (astma oskrzelowa, pomocniczo w zapaleniu oskrzeli i w zapaleniu płuc, zapalenie opłucnej o ciężkim przebiegu), choroby skóry oraz ostre i przewlekłe stany zapalne dotyczące innych układów i narządów.

Astma oskrzelowa    Nowotwory    Reumatyzm    

Pacjenci cierpiący na infekcje bakteryjne, zwłaszcza gruźlicę, choroby spowodowane wirusami, wrzód żołądka lub dwunastnicy, cukrzycę, wysokie ciśnienie krwi, choroby psychiczne, niewydolność serca, zgąbczenie kości, po przebytej operacji na naczyniach krwionośnych powinni powiadomić o tym lekarza przed rozpoczęciem kuracji Encortonem. Pacjenci zamierzający dokonać szczepienia powinni powiadomić służbę zdrowia o pozostawaniu na kuracji kortyzonowej. W razie wystąpienia gorączki lub stresu fizycznego lub psychicznego należy omówić z lekarzem ewentualną zmianę dawki. Oczekiwany skutek leczenia może ulec zmianie, jeśli Encorton stosuje się jednocześnie z innymi lekami. Zamiar stosowania innych leków w trakcie kuracji trzeba przedyskutować z lekarzem. Ostrożnie stosować w nadciśnieniu tętniczym, ostrej i przewlekłej niewydolności mięśnia sercowego, chorobie zakrzepowo-zatorowej, chorobie wieńcowej, niewydolności nerek, cukrzycy, w wieku podeszłym. Działanie leku jest nasilone u pacjentów z niedoczynnością tarczycy i marskością wątroby. Podczas długotrwałego stosowania należy systematycznie kontrolować stan pacjenta oraz okresowo przeprowadzać kontrolne badania laboratoryjne krwi - oceniając zwłaszcza: jonogram (sód, potas, wapń) oraz glikemię. Bywa wskazana suplementacja potasu.

>1/100 - Wysokie ciśnienie. - Gromadzenie się wody w ustroju. - Choroby psychiczne mogą ulec zaostrzeniu. - Dłuższe stosowanie leku może zahamować wydzielanie kortyzolu w korze nadnerczy, Kruchość kości, słabość mięśni, zwiotczenie skóry z utrudnionym gojeniem się ran. - Zahamowanie wzrostu u dzieci. - Nasilenie się cukrzycy. 1/1000- <1/1000 - Tworzenie się zakrzepów krwi. - Zwiększenie ciśnienia śródczaszkowego. - Dłuższe leczenie może wywołać jaskrę, zmętnienie soczewek oraz zmiany zapalne w tkance kostnej. Mogą wystąpić zaburzenia równowagi elektrolitowej (zwiększenie stężenie sodu i/lub zmniejszenie stężenie potasu w surowicy krwi) z odpowiednimi skutkami klinicznymi, zatrzymanie płynów ustrojowych (obrzęki, wzrost mc.), osteoporoza, owrzodzenie żołądka i dwunastnicy, cukrzyca, zapalenie trzustki, miopatia, plamica naczyniowa, zmiany skórne (trądzik, rozstępy, opóźnienie procesu gojenia się ran), zmniejszenie odporności na zakażenia, objawy ze strony o.u.n. (bóle głowy, nudności, wymioty, bezsenność, zaburzenia psychonerwicowe), a także objawy pobudzenie neurowegetatywnego (kołatanie serca, poty).

Czynna choroba wrzodowa żołądka i dwunastnicy, osteoporoza, zakażenia: bakteryjne, wirusowe, grzybicze, gruźlica (chyba, że jako uzupełnienie leczenia przyczynowego), zaburzenia psychiczne, jaskra. Nie stosuje się u niemowląt i dzieci w długotrwałym leczeniu oraz w okresie 8 tyg. przed i do 2 tyg. po szczepieniach ochronnych.

Dawkę ustala lekarz. Należy dokładnie stosować się do zaleceń lekarza, nie zmieniać samowolnie dawki lub przerywać leczenia. Indywidualnie, w zależności od choroby i stanu pacjenta. Dawkę dobową podaje się w 4-6 równych częściach podczas posiłków. Dorośli: początkowo zazwyczaj 20-60 mg dziennie, następnie (w zależności od wyników leczenia) dawkę zmniejsza się zwykle o 5 mg co kilka dni do optymalnej dawki podtrzymującej 5-10 mg dziennie. Czasem stosuje się tzw. pulsy terapii stosując dawkę do 0,5 mg/kg mc./dobę przez 7-14 dni. Dzieci: początkowo zwykle 1,5-2,5 mg/kg mc./dobę, wyjątkowo - do 5 mg/kg mc./dobę, po czym dawkę stopniowo się zmniejsza. W leczeniu długotrwałym: 0,3-0,5 mg/kg mc./dobę - możliwie nie dłużej niż przez 3 tyg. Innym sposobem podawania leku w leczeniu przewlekłym jest stosowanie podwójnej dawki dobowej co drugi dzień. Przy zmniejszaniu dawki leku lub jego odstawianiu bierze się pod uwagę czas stosowania leku. Za bezpieczne uważa się nagłe odstawienie po stosowaniu dawki 30 mg/dobę przez okres do 2 tyg. oraz 40 mg/dobę - do 1 tyg. W innych przypadkach - w zależności od okresu stosowania leku - od aktualnie przyjmowanej dawki odejmuje się po 2,5-5 mg, czasem tylko po 1 mg w odstępach wyznaczanych indywidualnie - niekiedy nawet miesięcznych.

Istnieje prawdopodobieństwo, że preparat oddziałuje na płód. Nie wolno zażywać leku w okresie ciąży. Preparat przenika do mleka matki, lecz jego oddziaływanie na karmione dziecko jest mało prawdopodobne. Zamiar stosowania leku podczas karmienia piersią należy jednak omówić z lekarzem. Stosowanie leku w okresie ciąży i karmienia piersią jest przeciwwskazane.

Wzmaga działanie glikozydów nasercowych. Zmienia działanie leków przeciwzakrzepowych z grupy kumaryny oraz doustnych leków przeciwcukrzycowych. Stosowany z NLPZ nasila ryzyko krwawień z przewodu pokarmowego. Jego działanie osłabiają: fenytoina, fenobarbital, efedryna i ryfampicyna.

Podawanie leku może wpływać na prezentację kliniczną infekcji, maskować reakcje alergiczne oraz zaburzać prawidłowe funkcjonowanie osi podwzgórzowo-przysadkowo-nadnerczowej, co może ujawnić się w takich sytuacjach jak: uraz, zabiegi operacyjne czy ostra infekcja.