Na receptę

płyn 2 mg/ml; tabletki 0,5 mg; tabletki 1 mg; tabletki 2 mg

substancja czynna - haloperidol

Haloperidol    

Apo-haloperidol blokuje pewne receptory, które w chorobach psychicznych wydają się nadmiernie czułe. Haloperidol działa w bardzo małych dawkach, a jego działanie nie wywołuje efektu zmęczenia, typowego dla innych leków z tej grupy terapeutycznej. Lek wzmacnia działanie środków przeciwbólowych oraz wstrzymuje nudności, powstałe np. po terapii promiennej.

Zaburzenia nerwowe od lekkich stanów niepokoju i lęku oraz zagubienia pojawiających się dość powszechnie; lżejszych form psychoz i urojeń do poważnych długotrwałych zaburzeń psychicznych, leczonych w zakładach zamkniętych. W języku medycznym schorzenia te noszą nazwy: schizofrenia, psychoza, stan maniakalny. Mogą one pojawić się na tle zaawansowanego wieku pacjenta.

Schizofrenia    

Leku nie należy stosować, gdy nastąpiło przedawkowanie środków nasennych lub alkoholu, a także pacjentom cierpiącym na chorobę Parkinsona. Osoby leczone na epilepsję lub cierpiące na słabość i sztywność mięśni, depresję oraz nadczynność tarczycy powinny powiadomić o tym lekarza przed rozpoczęciem kuracji haloperidolem. Lek upośledza sprawność psychofizyczną, dlatego też nie wolno prowadzić pojazdów mechanicznych ani wykonywać czynności precyzyjnych w trakcie stosowania preparatu. Oczekiwany skutek leczenia może ulec zmianie, jeśli Apo-haloperidol stosuje się jednocześnie z innymi lekami. Należy zapytać lekarza o możliwość stosowania innych leków w trakcie kuracji preparatem.

Działania uboczne występują rzadko, jeśli dawka nie przekracza 3 mg dziennie. 1/100 - Bóle i zawroty głowy, depresja i zmęczenie. - Sztywność mięśni, nagłe niezależne od woli drżenia mięśni, szczególnie mięśni twarzy. 1/1000 - Zwiększone wydzielanie gruczołów potowych i ślinowych, brak apetytu, zmiana wagi ciała. - Bezsenność. - Przyspieszone bicia serca, spadek ciśnienia krwi. - Napady epilepsji u pacjentów cierpiących na padaczkę. - Niepokój, nadmierna aktywność, uczucie zagubienia, uczucie słabości psychicznej i fizycznej. - Mdłości, wymioty, przewlekłe zaparcia, suchość błon śluzowych jamy ustnej, dlatego dokładna higiena zębów jest nieodzowna. - Powiększenie piersi, wydzielanie się mleka z gruczołów piersiowych, zaburzenia w miesiączkowaniu. - Zaburzenia wzrokowe, widzenie za mgłą. - Bezmocz. <1/1000 - Zmiany w obrazie krwi. - Zmiany zabarwienia skóry oraz białek oczu, jako objaw żółtaczki. - Reakcje alergiczne w postaci wysypki zaczerwienienia i świądu skóry, napadów astmy. - Gorączka z utratą świadomości i sztywnością mięśni. - Nieregularna praca serca, niski poziom cukru we krwi. Wszystkie te działania niepożądane są dobrze znane i często można ich uniknąć poprzez właściwe ustawienie dawki leku podczas terapii. Nie wolno jednak samowolnie zmieniać dawki przepisanej przez lekarza.

Dawkę ustala lekarz. Zazwyczaj dawka dla pacjentów dorosłych z łagodnymi zaburzeniami psychicznymi wynosi 0,5-2 mg dziennie. Pacjenci w zaawansowanym wieku mają na ogół mniejsze dawki 0,3-0,5 mg dziennie w formie płynu. W poważnych chorobach psychicznych dawka wynosi średnio 1-4 mg dziennie.

Lek stanowi ryzyko dla płodu. Nie wolno zażywać haloperidolu w czasie ciąży. Preparat przenika do mleka matki, lecz oddziaływanie na karmione dziecko jest mało prawdopodobne. Zamiar stosowania leku podczas karmienia piersią należy jednak omówić z lekarzem.