Ostrzeżenie
Anafranilu nie wolno podawać osobom uczulonym na clomipramin. Leku nie wolno podawać w ostrej fazie zawału serca. Pacjenci cierpiący na epilepsję, choroby serca, zawroty głowy, nadczynność tarczycy, jaskrę, przerost gruczołu krokowego, nowotwór kory nadnerczy, schizofrenię lub choroby nerek i wątroby powinni powiadomić o tym lekarza przed rozpoczęciem kuracji Anafranilem.
Nie należy spożywać alkoholu w trakcie leczenia, ponieważ alkohol wzmaga działanie preparatu.
Oczekiwany skutek leczenia może ulec zmianie, jeśli Anafranil stosuje się jednocześnie z innymi lekami. Zamiar stosowania innych leków w trakcie kuracji, Anafranilem należy omówić z lekarzem. Leku nie wolno stosować łącznie z preparatami zawierającymi dextrometorfan, dopaminę, fenobarbital, fluvoxaminę, chinidynę, klonidynę, kodeinę, moklobemid, morfinę, noradrenalinę oraz paroxetinę.
Lek upośledza sprawność psychofizyczną, dlatego też nie wolno prowadzić pojazdów mechanicznych, ani wykonywać czynności precyzyjnych w trakcie jego stosowania. Działania niepożądane: Wiele działań niepożądanych pojawia się na początku leczenia i przechodzi w trakcie jego kontynuacji. Jeśli działania niepożądane utrzymują się uporczywie należy skontaktować się z lekarzem.
>1/100- Suchość błony śluzowej jamy ustnej, co grozi pojawieniem się uszkodzeń zębów. Dlatego też należy czyścić zęby po każdym posiłku. Zaparcie. Nadmierne pocenie się. Zmęczenie. Bóle głowy. Bezsenność. Mdłości i wymioty. Nagły spadek ciśnienia krwi przy zmianie pozycji ciała na pionową. Zawroty głowy. Zaburzenia akomodacji oka. Wzrost wagi ciała. Drżenia mięśni, napięcie mięśni. Przyspieszenie rytmu serca. Uderzenia krwi do głowy. Nadmierna aktywność. Agresja. Koszmarne sny. Zaburzenia koncentracji oraz pamięci. Nasilenie się depresji. Pogłębienie stanów lęku i niepokoju, zwłaszcza na początku leczenia. Zwiększony lub zmniejszony pociąg płciowy.
1/1000- Wzrost apetytu. Mrowienie kończyn. Wysypka. W razie pojawienia się wysypki należy skontaktować się z lekarzem.
Przejście od stanu depresji do stanu nadmiernej aktywności. Utrudnienia w oddawaniu moczu.
<1/1000- Znaczne obniżenie liczby białych ciałek oraz płytek krwi. Gwałtowne bicie serca. Napady epileptyczne. Zaburzenia mowy. Upośledzenie koordynacji ruchów. Zmiany impulsów elektrycznych w mózgu (zmiany EEG). Wydzielanie się mleka z gruczołów sutkowych. Powiększenie gruczołów sutkowych. Gromadzenie się wody w ustroju. Podwyższone ciśnienie krwi. Zapalenie wątroby. Duszność. Przebarwienia skóry i języka. Splątanie, szczególnie u pacjentów starszych. Złudzenia słuchowe, rozszerzenie źrenic. Wzrost ciśnienia śródgałkowego. Gorączka. Lek może wywołać wstrząs alergiczny, zapalenie gruczołów limfatycznych, zapalenie żył.
Należy zachować szczególną ostrożność stosując preparat u pacjentów z: napadami padaczkowymi, nieregularnym biciem serca, chorobami układu sercowo-naczyniowego, a zwłaszcza o zaburzeniami rytmu serca i niewydolnością układu krążenia, schizofrenią, jaskrą, chorobami wątroby i guzami rdzenia nadnerczy (może wystąpić przełom nadciśnieniowy, chorobami nerek, chorobami krwi, utrudnionym oddawaniem moczu (np. w przypadku chorób gruczołu krokowego), nadczynnością tarczycy, częstymi zaparciami, nadużywających alkoholu, padaczką i innymi czynnikami sprzyjającymi wystąpieniu drgawek (uszkodzenia mózgu o różnej etiologii, przyjmowanie neuroleptyków, zaprzestanie przyjmowania leków przeciwdrgawkowych, alkoholowy zespół odstawienny). Ważne jest, aby regularnie oceniać efekty leczenia, co pozwala na dostosowanie dawki leku i zmniejszenie możliwości występowania działań niepożądanych. Należy zalecić pobranie krwi do badań laboratoryjnych oraz zmierzyć ciśnienie krwi i zbadać czynność serca przed leczeniem i w czasie leczenia. U pacjentów cierpiących na zaburzenia lękowe, wyraźniejsze objawy lęku występują na początku leczenia i ustępują zazwyczaj w ciągu dwóch tygodni. Donoszono o epizodach manii lub łagodnych stanów maniakalnych w trakcie fazy depresyjnej u pacjentów z chorobami psychicznymi z grupy cyklofrenii. W takich przypadkach może być konieczne zmniejszenie dawki preparatu lub jego odstawienie i podanie pacjentowi środka przeciwpsychotropowego. Z chwilą ustąpienia tych objawów, w razie potrzeby, można ponownie rozpocząć leczenie małymi dawkami. Lek może zwiększać ryzyko wystąpienia próchnicy zębów (należy regularnie kontrolować stan uzębienia), oraz powodować zwiększoną wrażliwość skóry na światło słoneczne (należy unikać bezpośredniego działania światła słonecznego). Pacjenci w podeszłym wieku wymagają mniejszych dawek leku, a działania niepożądane pojawiają się częściej. Nie zaleca się podawania leku dzieciom. Preparat może powodować senność, mniejszą zdolność koncentracji i ostrości widzenia. W takim przypadku nie należy prowadzić pojazdów i obsługiwać urządzeń mechanicznych ani wykonywać czynności, które wymagają dużej koncentracji uwagi. Picie alkoholu może nasilić senność.